دوستت دارمها

 همه شب با دلم کسی می گفت

 سخت آشفته ای ز دیدارش ، صبحدم با ستارگان سپید میرود ,میرود,نگهدارش

 من به بوی تو رفته از دنیا ، بی خبر از فریب فرداها  ، روی مژگان نازکم میریخت ، چشمهای تو چون غبار طلا

 تنم از حس دستهای تو داغ ، گیسویم در نفس تو رها ، می شکفتم ز عشق و میگفتم ،

هر که دلداده شد به دلدارش ، ننشیند به قصد آزارش برود,چشم من به دنبالش برود,عشق من نگهدارش

 آه,اکنون تو رفته ای و غروب ، سایه میگسترد به سینه ی راه ، نرم نرمک خدای تیره ی غم  ، مینهد پا به معبد نگهم

 مینویسد به روی هر دیوار آیه هایی همه

                                                                             سیاه سیاه